Gonda, mei 2019

De goede kant op

2019 begon niet erg goed voor mij. Ik weet niet of ik gewoon veel pech had, of dat het ook te maken had met de AIH, maar ik heb twee maanden lang gewoon gesukkeld met mijn gezondheid. Het begon met griep, die niet echt over ging, daarna kreeg ik een luchtweginfectie en daarna weer griep. Joepie! Maar niet heus. Nu gaat alles weer de goede kant op.

Ik was heel erg gefrustreerd, tot huilen aan toe, want ik was net begonnen met mijn werk-fit traject en ik wilde dolgraag laten zien hoe gemotiveerd ik was. Ik wilde bewijzen dat ik, ondanks dat ik de Vertaalacademie niet heb afgemaakt, dat ik kon vertalen en dat ik op het UM (Universiteit Maastricht) bij Marketing & Communicatie op mijn plek ben.

Het is heel erg leuk om daar te werken. Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze zin hebben om te gaan werken? Dat ze met een lach op het gezicht het kantoor binnen wandelen?

Ik leer steeds weer iets nieuws. Zo ben ik ook begonnen met het ondertitelen van video’s. Dat is iets dat ik nooit eerder gedaan heb. Het is wel heel erg intensief, want je moet goed luisteren, tegelijkertijd vertalen en typen. Bovendien heb je niet veel ruimte om te typen. Wat je ook doet, de essentie van wat gezegd wordt, moet overkomen. Ik heb nu in totaal al 4 video’s ondertiteld en ben aan de 5e begonnen.

Op 1 mei heb ik een gesprek gehad met de directeur van mijn afdeling en mijn jobcoach. We gaan de komende 3 maanden kijken of ik de 12 uur kan redden. Dus ik ga nu 2 dagen op kantoor werken en 1 dag thuis. In augustus krijg ik daadwerkelijk een contract bij de universiteit. Maar eerst gaan we kijken hoeveel aantal uren voor mij te doen is. Ik ben hier zo ongelofelijk blij mee.

Alles gaat gewoon weer de goede kant op. Mijn echo van maart zag er goed uit, geen verschil met vorig jaar. Mijn leverwaardes waren netjes en stabiel. En dan nu dit? Geweldig gewoon.