1. Home
2. Ervaringsverhalen
3. Auto-immuun hepatitis
4. Het is je leeftijd

Auto-imuun hepatitis: Het is je leeftijd

In de zomer van 2001 kreeg ik, een vrouw van 43, plotseling last van oedeem aan mijn voeten. Aangezien ik op Schiphol werk en de oedeem wekenlang aanbleef, leek het mij verstandig om naar de medische dienst aldaar te gaan. Hun advies luidde: neem contact op met je huisarts. Naast de opgekomen oedeem had ik ook last van vermoeidheid, algehele malaise en vreselijke gewrichtsklachten.

Het is je leeftijd

Er werd bloed geprikt, maar volgens de huisarts waren er geen bijzonderheden; "Het is je leeftijd." Tot 25 september. Ik word 's nachts wakker met onbeschrijflijke pijnen in mijn linkerarm en met opgezette vingers. Ik denk op dat moment dat ik minstens verlamd ben. Mijn man heeft 's nachts zelfs, tot mijn spijt, een antieke ring moeten doorknippen, zo dik waren mijn vingers geworden.

Een tweede bezoek aan onze huisarts volgde. Hij schreef mij Ibuprofen voor. Die pijnstiller werkte niet en toen ik daarop de huisarts belde kreeg ik het advies van de doktersassistente om 1 tablet Ibuprofen meer te slikken.

Overgangsklachten?

Het leven gaat gewoon door en uiteraard blijf ik ook gewoon werken. Hoewel dat alles me zeer moeizaam vergaat. Volgens mijn huisarts hebben meer vrouwen in de overgang last van gewrichtsklachten. Op 6 november 2001 bereiken mijn klachten een hoogtepunt, maar ook een nieuwe bloedonderzoek wijst niets uit. Voor de zoveelste keer vermeldt de huisarts dat het aan mijn leeftijd ligt. In januari 2002 ben ik zo ten einde raad dat ik voor aanvang van mijn werk naar de Eerste Hulp van het Spaarne Ziekenhuis ga. Mijn rechterhand en pols zijn vreselijk gezwollen en doen pijn, maar men verwijst mij toch terug naar de huisarts.

Ziek melden of niet?

Mijzelf ziek melden durf ik niet. Immers, als de gewrichtsklachten een gevolg zijn van de overgang, is dat geen echte ziekte. Maar de klachten belemmeren mij inmiddels in mijn dagelijkse routine: ik kan amper nog autorijden (schakelen), schrijven, eten koken, vaatdoekjes uitwringen, flessen openmaken, etc. De klachten blijven aanhouden en verspringen tussen linker- en rechterzijde.

Via de reumatoloog naar de internist

Maart 2002 zit ik weer bij de huisarts, want inmiddels loop ik ook steeds moeilijker. Toevallig tref ik een andere arts in de praktijk, een militair arts die stage loopt. Hij neemt mijn klachten eindelijk serieus. Medisch en bloedonderzoek volgen. Drie maanden van spanning volgen. Ondertussen houden de vreselijke pijnen maar aan. De reumatoloog verwijst mij uiteindelijk door naar de internist. Hij onderzoekt mij verder en voert een leverpunctie uit.

De diagnose

Mei 2002 krijg ik eindelijk een diagnose: Auto Immuun Hepatitis.
De ziekte is mij totaal onbekend, maar blijkt grote gevolgen te hebben voor de rest van mijn leven. De acceptatie hiervan valt mij zwaar: ik heb toch altijd gezond geleefd?

Ik heb drie jaar Prednison en Imuran moeten slikken. Daarna alleen maar Imuran, met maagzuurremmers en calcium. In het voorjaar van 2006 krijg ik een hepatoloog –leverarts- in plaats van een internist. Zou dat een gunstig teken zijn voor het nieuwe jaar?

Anoniem